
(1956-2005)
Na zijn studie aan de Academie in Rotterdam, heeft Verhey ruim tien jaar lang zich voornamelijk bezig gehouden met het vervaardigen van etsen. De abstracte etsen zijn gemaakt op een wijze waarbij hij alles onder controle had. De compositie, de uitvoering en zelfs de vorm was ondergeschikt aan het idee. Inhoudelijk zijn de etsen ook filosofisch getint met als gevolg zeer stille grafiek. Halverwege de jaren negentig ging Verheij werken met olieverf en acryl. Lineaire figuratie speelde een grote rol. Het thema is, de huidige samenleving die ons voorgespiegeld wordt door de glossy bladen, advertenties en films. Het absurde beeld dat hierdoor ontstaat van een perfecte wereld waar iedereen rijk, mooi en eeuwig jong kan blijven Het schilderij blijft twee dimensionaal. De figuren worden, op een grijze ondergrond, minimaal met zwarte lijnen aangegeven. ‘Over het hele werk ligt een raster. Ze zijn in de eerste plaats bedoeld om aan te geven, dat elk raster een opzichzelfstaand beeld is, die weer onderdeel is van een nooit eindigend veruitstrekkend kunstwerk’
(tekst vrij naar: Notities Bert Verhey, Picturablad 2005, Jury verslag Grafiekprijs 1988)