Frank Lodeizen

Eind jaren veertig begin vijftiger jaren had Frank Lodeizen een nauwe band met de Vijftigers, een dichtersgroep en met leden van de Cobra groep. Hij tekende portretten van en voor zijn vrienden, die er weer een stukje poëzie of proza onder schreven. Ook illustreerde hij hun boeken. Frank Lodeizen exposeerde regelmatig en critici beschouwden hem als talentvol. Hij produceerde veel werk: Grote doeken met vlakverdelingen, geëtste portretten, composities van etnografische tekens en simpele lijnetsen die uit een lange zoekende lijn bestonden.

Toch is Frank Lodeizen niet zo bekend geworden als b.v. Appel of Lucebert. Hij zegt hier zelf over: ‘Ik denk dat ze me niet kunnen plaatsen. Ze zijn huiverig voor me en ik verander steeds. Ik blijf niet bij één onderzoekingsveld, maar probeer alle deuren’.(Telegraaf 1989).